به تلفیق اطلاعات دیجیتال و محیط فیزیکی کاربر به صورت لحظه ای واقعیت افزوده (Augmented Reality) می‌گویند. برخلاف واقعیت مجازی ((Virtual Reality که یک محیط مصنوعی کلی را ایجاد می‌کند، واقعیت افزوده با استفاده از محیط فیزیکی اطراف کاربر و همپوشانی اطلاعات جدید بر روی آن عمل می‌کند.

برای اولین بار اصطلاح «واقعیت افزوده» توسط محقق بوینگ، توماس کادل در سال ۱۹۹۰ مطرح شد. توماس کادل برای توضیح چگونگی استفاده متخصصان برق از «نمایشگرهای سربند» که در زمان سرهم کردن کابل‌های پیچیده برق در هواپیما استفاده می‌کردند، مفهوم واقعیت افزوده را ابداع کرد.