ماهواره های لندست از سال ۱۹۷۲ میلادی شروع به اخذ تصویر از سطح زمین کرده‌اند. تصاویر لندست با کیفیت بالا و به صورت چند طیفی در دسترس است. با توجه به چندین دهه تصویربرداری ماهواره های لندست، میلیونها تصویر با پوشش جهانی در آرشیو وجود دارد.

ماهواره های لندست که توسط سازمان ملی هوانوردی و فضانوردی آمریکا(ناسا) طراحی شده و در مدار زمین قرار گرفته‌اند شامل چند نسل هستند. 

ماهواره های لندست ۲،۱ و ۳ را ماهواره های نسل اول و ماهواره های ۴ و ۵ را ماهواره های نسل دوم می‌نامند. لندست ۱ و ۲ و ۳ دارای سنجنده های MSS و RBV بودند. لندست ۴ و ۵ به ترتیب در سالهای ۱۹۸۲ و ۱۹۸۲ پرتاب شدند و دارای سنجنده‌های TM و MSS بودند. نسل سوم این ماهواره ها با پرتاب لندست ۷ در ۱۵ آوریل ۱۹۹۹ با مجهز شدن به سنجنده‌ ای به نام نقشه بردار موضوعی پیشرفته(ETM+) ادامه یافت.

نسل جدید سری ماهواره های لندست، ماهواره لندست ۸ نام دارد که در تاریخ ۱۱ فوریه ۲۰۱۳ پرتاب شده است. این هشتمین ماهواره از سری ماهواره های لندست و هفتمین ماهواره ای است که با موفقیت در مدار قرار گرفته است. این ماهواره که در اصل (LDCM) نامیده می‌شود، محصول همکاری بین ناسا و سازمان زمین شناسی ایالات متحده(USGS) است.

با اتمام ماموریت لندست ۵ در اوایل سال ۲۰۱۳، ماهواره لندست ۷ به عنوان تنها ماهواره موجود از سری ماهواره های لندست بر روی مدار وجود داشت، و لندست ۸ اخذ مستمر داده و در دسترس بودن داده های لندست را با استفاده از دو سنجنده، یکی سنجنده تصویربردار عملیاتی زمین (OLI) و دیگری سنجنده مادون قرمز حرارتی (TIRS) تضمین نمود. این دو سنجنده به ترتیب، اطلاعات تصویری نه باند موج کوتاه و دو باند حرارتی را جمع‌آوری می‌کنند. طراحی این ماهواره تقریبا ۵ سال طول کشیده است، با این حال این ماهواره سوخت کافی برای انجام عملیات به مدت بیش از ده سال را دارد.

موارد زیر به عنوان قابلیت‌ها و مزایای سنجنده OLI نسبت به سنجنده ETM+ لندست ۷ مطرح شده است:

• قدرت تفکیک طیفی بهتر با محدوده های باندی باریک‌تر و ۲ باند طیفی بیشتر(اخذ اطلاعات در ۹ باند طیفی).
• افزایش چهار برابری دقت ثبت ژئودتیک مطلق تصاویر
• تغییر هندسه تصویربرداری از Whisk Broom به Push Broom و در نتیجه اخذ ۱۵۰ صحنه اطلاعاتی بیشتر در روز (۴۰۰ تصویر در روز)
• بهبود قدرت تفکیک رادیومتریک از ۸ بیت به ۱۲ بیت و امکان توصیف بهتر پوشش زمین
• افزایش نسبت سیگنال به نویز(SNR)

۷ باند از ۹ باند سنجنده OLI با سنجنده های TM و ETM+ که بر روی ماهواره های لندست قبلی قرار داشتند، یکسان هستند که این عمل علاوه بر سازگاری با داده های قدیمی لندست و تداوم آنها، قابلیت‌های اندازه‌گیری را نیز بهبود داده است.

دو باند طیفی جدید، یعنی باند ساحلی/آئروسل در محدوده طول موج آبی و باند سیروس در محدوده مادون قرمز موج کوتاه، به متخصصان امکان می‌دهد تا کیفیت آب و هوا را اندازه‌گیری کرده و همچنین ابرهای مرتفع و نازک لایه را تشخیص دهند.

سنجنده TIRS توسط ناسا ساخته شده و امکان تصویربرداری حرارتی و حمایت از برنامه‌های دیگر مانند اندازه‌گیری میزان تبخیر و تعرق برای مدیریت آب و مدلسازی هیدرودینامیکی سطح دریاها را فراهم می‌آورد. داده های TIRS در دو باند مادون قرمز حرارتی و با قدرت تفکیک رادیومتریکی ۱۲ بیتی اخذ می‌شوند. خصوصیات باندهای طیفی سنجنده OLI و TIRS لندست ۸ در جدول زیر آمده است.

خصوصیات باندهای طیفی سنجنده OLI و TIRS لندست ۸