اقدام برای فرود انسان بر روی کره ماه در دهه ۱۹۶۰ تنها باری نبود که ایالت متحده و اتحادیه شوروی برای رسیدن به یک هدف در فضا رقابت می‌کردند. در دهه ۱۹۵۰ هر دو کشور برای رساندن سفینه به کره ماه با هم می‌جنگیدند و در میان ماموریت‌های اولیه سفر به ماه، سفینه Luna3 شوروی اولین منظره از طرف دیگر ماه را در اکتبر ۱۹۵۹ مخابره کرد. ارسال اولین تصویر سطح ماه رقابتی بود که در آن سال‌ها توجهات زیادی را به خود جلب کرده بود.

کره ماه به صورتی به دور زمین می‌چرخد که همیشه یک طرف آن به سمت زمین است و ما همیشه یک طرف آن را می‌بینیم و این بدان معنی است که طرف دیگر همیشه پنهان است. اما زمانی که کاوش‌های فضایی آغاز شد به حل شدن افسانه‌های قمری نزدیک شدیم. نزدیک‌ترین قمر به زمین، کره ماه یک هدف طبیعی برای اولین کاوش‌های فضایی بود.

کمی بیشتر از ارسال اولین ماهواره در مدار نگذشته بود که شوروی و آمریکا رسیدن به ماه را هدف‌گذاری کردند. هر دو کشور اولین شکست خود در کاوش ماه را در سال ۱۹۵۸ تجربه کردند.

کاوشگر Pioneer آمریکا ۷۷ ثانیه بعد از پرتاب در ۱۷ آگوست منفجر شد. اولین کاوشگر شوروی به نام Luna نیز در ۲۳ سپتامبر همان سال و ۹۲ ثانیه بعد از پرتاب منفجر شد. این شکست ها تا پایان سال نیز برای هر دو کشور ادامه پیدا کرد به صورتی که شوروی ۲ شکست و امریکا ۳ شکست دیگر را تجربه کردند.

شرایط در سال ۱۹۵۹ تغییر کرد. بعد از پرتاب موفقیت‌آمیز اولین کاوشگر و خروج از گرانش زمین در ماه ژانویه، کاوشگر Luna2 به عنوان اولین کاوشگر رسیده به سطح ماه در ۱۴ سپتامبر نام گرفت. کمتر از یک ماه بعد در ۴ اکتبر، دو سال بعد از اینکه Sputnik به عنوان اولین ماهواره مصنوعی تاریخی نام گرفته بود، شوروی Luna 3 را پرتاپ کرد. این کاوشگر، استوانه‌ای و کوچک ۵۱ اینچ طول و در پهن‌ترین قسمت خود ۴۷ اینچ عرض داشت.

luna3

سیستم تصویربرداری Luna3 به نام Yenisey-2 از یک دوربین دو لنز استفاده می‌کرد. یک لنز آن با فاصله کانونی ۲۰۰ میلیمتر و گشودگی f/5.6 که می‌توانست تمام قرص ماه را تصویربرداری کند در حالی که دیگر لنز آن با فاصله کانونی ۵۰۰ میلیمتر و گشودگی f/9.5 می‌توانست مناطق بخصوصی از ماه را به طور واضح ثبت کند. دوربین همراه با یک سیستم خودکار پردازش و اسکن که در داخل محفظه سفینه قرار داشت عمل می‌کرد. این سیستم ۴۰ فریم فیلم مقاوم در برابر اشعه و دما را با خود حمل می‌کرد. این سیستم بر روی سفینه نصب شده بود، بنابراین تصویربرداری از ماه به معنای چرخش Luna3 در حال پرواز بود.

۴ روز بعد از پرتاپ، کاوشکر Luna3 کمی بیشتر از چهل هزار مایل از ماه فاصله داشت و سیستم حفظ تعادل آن برای متوقف نمودن هر گونه چرخش روشن شد. زمانی که خورشید بر طرف مقابل ماه (طرف پشت به زمین) می‌تابید این صحنه توسط دوربین ثبت شد و مراحل تصویربرداری آغاز گردید. اولین تصویر از فاصله ۳۹/۴۵۷ مایلی سطح ماه و آخرین تصویر ۴۰ دقیقه بعد و از فاصله ۴۱/۴۴۵ مایلی گرفته شد. در مجموع، این سفینه ۲۹ عکس که حدود ۷۰ درصد از سطح پشت ماه را پوشش می‌داد ثبت کرد. بعد از اتمام مراحل تصویربرداری، فیلم‌ها پردازش شده و پس از تبدیل به سیگنال الکتریکی به سمت زمین ارسال شدند.

آنچه بدست آمد مجموعه‌ای از ۱۷ تصویر نویزی ولی تامل‌برانگیز از طرف دیگر ماه بود.

تصاویر اخذ شده توسط Luna3 در زمان کمی به زمین مخابره شد. تصاویر در ۱۳ اکتبر ۱۹۵۹ به زمین مخابره شد و در ۲۲ اکتبر ارتباط با سفینه از بین رفت. Luna3 احتمالا در بهار ۱۹۶۰ در اتمسفر به طور کامل سوخته است.

Luna 9

سفینه Luna 9(تصویر بالا) اولین سفینه‌ای بود که توانست فرود را در سطح سیاره دیگر انجام دهد. به دنبال شکست‌های متوالی، کاوشکر شوروی در ۳ فوریه ۱۹۶۶ در قسمت  Oceanus Procellarum کره ماه فرود آمد. این سفینه این رویداد مهم اکتشاف ماه را فقط کمی بعد از مرگ Sergei Korolev، پدر برنامه‌های فضایی شوروی به انجام رساند. به محض اینکه یکی از قطب‌ها (که در قسمت پایین سمت چپ تصویر بالا مشخص است) ضربه‌ای از سطح ماه خورد، کپسول تخم‌مرغی شکل و سنگین خود را بیرون داد(بالا سمت راست تصویر). این کپسول ۲۵۰ پوندی بعد از برخورد با سطح ماه به صورت عمودی در آمده و برای تراز کردن خود چهار پایه گلبرگی خود را باز کرد و اولین منظره از سطح ماه را به سمت زمین مخابره کرد.